Gematigd tropisch regenwoud

Na de geweldige, lange dag van gisteren geen verplaatsing vandaag qua behuizing. Apollo Bay is ook vandaag standplaats. Zo gepland omdat de natuur in de buurt heel mooi is, er genoeg te zien is en er een mooi strand ligt. Toch is echt genieten van het strand niet mogelijk. Het weer blijft met 14 graden aan de koude kant en vannacht was er een plensbui. Gelukkig komt vandaag in de loop van de dag (net als de vorige dagen trouwens) de zon steeds meer tevoorschijn. Je merkt dan dat ondanks de lage temperatuur de zon hier wel krachtig is. Het voelt dan niet zo koud, ook al omdat het niet echt hard waait.
's Morgens vertrekken we naar Otway Lighthouse, de één na oudste vuurtoren en de oudste nog bestaande van Australië en gebouwd op het zuidelijkste puntje van het vasteland.
De rit vandaag via Otway en later die via Beechforrest en weer naar huis is, net als gisteren vanuit Port Campbell naar Apollo Bay en op en neer naar Forrest, een bochtige en heuvelachtige rit. Het vergt concentratie en soms geduld ten opzichte van erg onregelmatig rijdende voorgangers, maar is ook indrukwekkend. Na Otway gaan we naar een Tree Walk, volgens de eigenaren de hoogste en langste ter wereld. Op hoogte (ongeveer 20 meter) en later in een hoge toren (47 meter) tussen de net zo hoge eucalyptus- en berkenbomen wandelen in het gematigde regenwoud heeft wel wat. Zeker al je je realiseert dat ze eigenlijk nog 2x zo hoog (100 meter!) kunnen worden en dat de eucalyptus in dit woud bijna kaarsrecht en 1 meter per jaar kan groeien. Verder zijn op lager niveau nog talloze reuzenvarens te zien die zich als een paraplu op een steeds hoger groeiende stam uitspreiden. Het kan ter plekke zo'n 1500 mm per jaar regenen, vandaar ook de term regenwoud, maar gelukkig is het vandaag verder droog. We horen wel voor het eerst de Kookaburra (een erg aapachtig geluidmakende vogel en zeer Australisch). Op weg naar Apollo Bay willen we nog één van de vele watervallen in de omgeving zien en vlakbij de Tree Walk is er eentje. Ter plekke blijkt het erg druk en voor een wandeling van een uur om de waterval te zien (we hebben net de lange wandeling bij de Tree Walk gemaakt) hebben we de fut niet meer. We besluiten een andere, dichter bij een weg liggend, op te zoeken die ook op de route naar de bungalow ligt. Vlakbij die waterval blijkt nog een tweede te liggen die iets korter rijden is, dus pakken we alsnog die. Echter, wat blijkt als we eenmaal onderweg zijn: de Google maps was erg optimistisch over diens ligging en al met al hebben we alsnog een uur nodig gehad om die te bezoeken😨😢. Maar Beauchamp Falls mocht er wezen: een prachtige diep in het groene trposche woud gelegen waterval, zo uit een tropische film geplukt. En zeker het laatste stuk lopen voelde als een wandeling door het paradijs, zo mooi. Hoewel we er halverwege de wandeling nog anders over dachten, was het meer dan de moeite waard! We besluiten gezien de tijd in een dorp vlakbij, Beech Forrest, te gaan eten en komen zo in een wel erg local hotelletje annex bar terecht, maar hebben daar verder een heerlijke pizza gegeten. De rest van het menu was niet beschikbaar op zondag omdat anders de keuken te klein was.... Al met al vandaag een bijzondere dag met wel veel lopen.