Op naar de hoofdstad!

Net geland in Lakes Entrance gaat de reis meteen weer verder richting Canberra, de hoofdstad van Australië.
Voor vertrek blijkt Alexander vroeg uitgeslapen en loopt een rondje over het schiereiland. De dag is mooi begonnen en er zijn wat mooie of bijzondere dingen te zien: pelikanen, Australische bowls-banen (nee, geen bowling!) en natuurlijk vele (vissers)boten.
Als hij terug wordt iedereen net wakker en wordt alles in gereedheid gebracht voor de volgende reis. Het is een rit van zo'n 5 uur naar een in 1911 besloten compromis hoofdstad. Sydney en Melbourne konden er anders niet samen uitkomen. Voordat Canberra echter zover was, duurde het nog enkele tientallen jaren voordat de nieuwe hoofdstad, gebouwd op de plek van een schapenhouderij, echt vorm kreeg.
We plannen geen grote tussenstop omdat er gewoon niet veel aan bijzonderheden is onderweg en om in Canberra ook nog wat tijd over te hebben, want ook daar moeten we de volgende dag weer op tijd verder. De reis is in zoverre uniek omdat we nu in één dag drie territories (staten) bezoeken, namelijk Victoria, New South Wales en Australian Capital Territory.
Als we eenmaal rijden blijkt op sommige stukken de weidsheid van het land soms wel erg saai te worden, al was dat bij de rit van gisteren naar Lakes Entrance nog een graadje erger. Tot onze verrassing komen we toch nog iets bijzonders tegen. Na een uur of twee lijkt het alsof onze tot dan toe zeer betrouwbare en prettig rijdende Outlander begint te piepen alsof er iets aanloopt. We vrezen het ergste, vooral omdat het geluid bij het openen van een raampje alleen maar erger wordt. We besluiten in de middle of nowhere (deze uitspraak heeft hier echt nog betekenis, we hebben hier ook geen telefoon- en dus internetontvangst). Wie schetst onze verbazing dat na het stoppen en uitstappen het geluid doorgaat, harder en zelfs door de hoge tonen bijna pijnlijk aan de oren. Hoewel niet zichtbaar, maar dus zeer goed hoorbaar (zie of beter hoor de video) jan het niet anders zijn dan een gigantische zwerm cicades waarvan de mannetjes hun lokroep laten horen. Tenslotte is het voorjaar. Indrukwekkend en nog kilometers langs hoorbaar wanneer we verder gaan. Het moeten er miljoenen zijn.
Het voorjaar laat zich, ondanks het prima weer vandaag, ook van zijn negatieve kant zien. Het is ongelooflijk hoeveel dode en kapotgereden kangoeroes, walibi's, wombats en opossums we onderweg tegenkomen, allen waarschijnlijk op zoek naar eten of naar een partner. Het voelt als de weg naar een slachthuis en we zijn blij dat we alleen overdag en niet in de schemering rijden, wanneer deze dieren actief zijn.
In Canberra blijkt dat er geen hoogbouw staat (officiële afspraak). Ons appartement springt er in verhouding met de eerdere overnachtingen positief uit qua inrichting en gebouw. We zijn met zijn allen even 'autogaar', maar we moeten morgen nog 1x door, dan pas komen weer 2x twee overnachtingen. De dames besluiten zich te trakteren op een thaise massage. Tijdens hun zoektocht blijkt dat ze pas laat terecht kunnen. Ondertussen lopen de heren een ronde langs wat markante gebouwen, onder andere het parlementsgebouw. Na get heerlijke eten worden Paula en Ilonka onderhanden genomen door Thaise dames. Sander en Alexander maken in plaats daarvan gebruik te maken van de in het appartementsgebouw aanwezige zwembad en jacuzzi en gaan daarna even Netflixen.
Even opknappen dus en daar zijn we met zijn allen wel even aan toe.